Als je met een team van zeven lopers al maanden bezig bent met de gezamenlijke voorbereidingen voor de marathon, schept dat een band, een bijzondere band. Iedere deelnemer heeft zo zijn eigen bijdrage aan de sfeer in de groep en als het even wat minder gaat met de een geeft de warme steun van de anderen een hartstikke goed gevoel.
Afgelopen dagen zaten we dan ook behoorlijk in de rats: Ad Broeckx onze Baarschottenaar, liep tijdens een personeelsuitje een ernstige blessure op aan het oog. En dat in de cruciale fase van onze voorbereidingen tijdens de laatste weken voor de marathon! De ware betekenis van het ongeluk drong maar langzaam tot ons allemaal door. Deze week hakte Ad, ook op advies van zijn medische begeleiders, de knoop door om niet mee te gaan.
Ad was afgelopen maanden enorm gemotiveerd, overwon sportblessures en trainde fanatiek om samen met ons te kunnen pieken op 2 november. Dat dat niet door kan gaan is dus slikken, erg slikken.
Belangrijkste op dit moment is echter dat er langzaam enige vooruitgang is in de situatie. Ad voelt zich daarnaast gesteund door alle belangstelling van degenen die hem ook de afgelopen maanden 'op de voet' volgden in zijn voorbereidingen voor New York.
Wij gaan in New York gewoon ons stinkende best doen. En als we terug zijn in Nederland, gaan we snel op zoek naar een volgende gelegenheid om samen met Ad alsnog een keer te pieken. Want zo gemakkelijk kom je natuurlijk niet af van een team waaraan je zelf zo'n belangrijke bijdrage hebt geleverd.
donderdag 23 oktober 2008
Grote tegenvaller voor Ad Broeckx
Door:
Erno Mijland
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten